Wilderness Trail

Ik loop met deze blog een beetje achter, maar vorig weekend ging ik met de mensen bij wie ik nu woon mee met een mini roadtrip naar het Noorden van Georgia, naar de bergen. Het was ongeveer 2 uur rijden om er überhaupt te komen en we vertrokken ‘s middags pas. Maar dat is volkomen normaal hier voor een (halve) dag uitje! Heel erg vond ik dat ook niet, want het uit het raam kijken was voor mij al een attractie op zich. Want toen we van de ‘interstates’ (grote snelwegen, veel verkeer, meerdere banen, lelijk uitzicht) af gingen en over de highways verder reden kwam ik eindelijk in het deel van de Verenigde Staten waar ik zo nieuwsgierig naar was (oké, behalve achter op de Harley dan, maar toen kon ik toch minder rustig genieten van het uitzicht haha). Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook super leuk om de stad te verkennen en geniet nog elke dag van de skyline (nu vanuit de metro) en blijf grote en kleine verschillen ontdekken. Atlanta zit heel anders in elkaar dan Nederlandse (en Europese) steden! Maar iets anders wat we in Nederland totaal niet hebben, zijn grote onbewoonde of schaars bewoonde gebieden. Hier dus wel, de VS is zo groot! (en dan zit ik nu trouwens nog niet eens in een dunbevolkt deel van het land….). Dat zie je pas goed als je rond gaat rijden. Het is zo vreemd om je te bedenken dat we met die roadtrip van vorig weekend ons hele kikkerlandje door hadden kunnen crossen!

Maar goed, toen we dus van de interstates af gingen kwamen we door weilanden, bossen, boerderijen (en koeien :)), her en der een huis en uiteindelijk dus ook in de bergen. Zo leuk om ook deze kant van het land te kunnen zien! Maar we gingen niet zomaar een beetje rondrijden, we waren op weg naar het ‘Vann House’, een prachtig huis dat door een bekend Cherokee stamhoofd gebouwd en bewoond is. Het was onderdeel van een museum waar ik weer wat heb kunnen leren over de Cherokees (zoals dat ze in hutten woonden en veel Westerse gebruiken en kleding overnamen, en over de ‘Trail of Tears’ (kun je googlen :)). Nadat we dit allemaal bewonderd hadden, gingen we naar een nationaal park in de buurt (Fort Mountain State Park). Daar hebben we wat korte (echt korte!) wandelingetjes gemaakt. Een daarvan leidde wel naar een heel mooi uitzicht! Daarna besloten we maar huiswaarts te gaan en onderweg misschien nog wat andere uitzichtpunten mee te nemen. Toen ik aan het genieten was van mooie groene valleien en dergelijke werd de weg opeens onverhard. Hoe we daar precies op terecht kwamen weet ik niet zo goed (ze gebruikten geen GPS maar een kaart….), maar we reden maar gewoon door (onder het mom van ‘we moeten toch wel weer een keer op een verharde weg uitkomen’). Ik vond het allemaal wel prima, we kwamen langs wat mensen die aan het vissen waren en er stonden nog wat huizen. En ik was de hele tijd verbaasd over hoe dicht begroeid het bos was (dat is wel andere koek dan die aangeplante versies die we in Nederland vooral hebben!). Maar de weg ging door en door en we ging ook omhoog (want we zaten nog steeds in de bergen). Toen we al een tijd geen huis meer hadden gezien en ik ook geen bereik meer had, begonnen we toch een beetje zenuwachtig te worden. We reden trouwens ook niet bepaald in een pick-up truck, dus ik was ook bang dat we een lekke band zouden krijgen. Gelukkig zagen we op een gegeven moment weer wat huizen en uiteindelijk was daar het licht aan het einde van het bos. We kwamen uit op weer zo’n mooie vallei en kwamen erachter dat de onverharde weg die we gevolgd hadden wel degelijk een naam had: jawel, ‘Wilderness Trail’! :D Terugkijkend was het eigenlijk best leuk om te verdwalen zo! Nu heb ik in ieder geval een nog betere indruk van de onbewoonde gebieden hier! We moesten wel nog een stuk over kleine wegen, door bossen en weilanden en her en der een huis tot we weer op een ‘highway’ terecht kwamen. Ook daarna hebben we nog een paar keer rondjes gereden tot we de goede weg uiteindelijk gevonden hadden, haha. Op de terugweg kwamen we nog langs een uitzichtpunt, waar we een stukje naar boven moesten klimmen, maar dat was het zeker waard! Daarna stopten we nog voor avondeten bij een Mexicaans restaurant (die je hier overigens heel veel hebt) en toen reden we weer verder tot de verlichte skyline van Atlanta weer opdoemde in het donker.

Zoals je misschien wel gemerkt hebt aan dit verslag was ik best onder de indruk van de ‘North Georgia Mountains’! Gelukkig krijg ik dit weekend de kans om ze verder te verkennen…. ik ga mee met een ‘backcountry hiking trip’! Best spannend, want ik heb nog geen idee wie verder mee gaat en we nemen tent en alles zelf mee, maar ik heb er vooral ook heel veel zin in! :D